Na današnji dan, 15. oktobra 1993. godine (petak), u ranim jutarnjim satima, paravojne formacije Fikreta Abdića bez ispaljenog metka su umarširale u Cazin. Toga jutra u 6 sati, odmetnute falange tzv. NOAPZB opkolile su tri kasarne, zauzele RTV Cazin i staciju javne bezbjednosti.
Iako su jedinice 5. korpusa Armije RBiH kontrolisale sve dominantne kote i ključne pravce, neprijatelj je lukavo iskoristio trenutak — skrivajući svoje borce pod ceradama kamiona Agrokomerca, ušao je u grad i iznutra pokušao preokrenuti tok rata. To je bio klasičan udar „pete kolone“, operacija u maniru UDBA-ških metoda koja nikada nije u potpunosti istražena.
Jedan od svjedoka tog dana, Dejan Samardžić, prisjeća se da je na punktu u Begovim kafanama bio zarobljen i premlaćen, a nakon odbijanja da pristupi paravojnim jedinicama APZB, pušten uz prijetnje da će „sutra pasti i Pjanići“.
Samo dan kasnije, 16. oktobra 1993., u ranim jutarnjim satima, jedinice 501., 502., 505., 511., BVP, Ključko-sanske i 2. Brekovačke čete 503. slavne brigade izvršile su brzu i odlučnu deblokadu kasarni i vratile Cazin pod punu kontrolu 5. korpusa Armije Republike Bosne i Hercegovine.
Komandant 503. slavne brigade, Hamdo Delalić, odbio je predaju kasarne, te putem veze pozvao komandanta Amira Avdića da sa Hasinog vrha pokrene jedinicu u proboj — čime je spriječen potpuni pad Cazina i prelomljen pokušaj izdaje iznutra.
Ipak, od završetka rata do danas, ovaj događaj nije dobio zasluženu pažnju — ni od vlasti, ni od medija, ni od institucija Unsko-sanskog kantona. Dan kada je Cazin branjen i vraćen ostao je gotovo zaboravljen, iako je to jedan od ključnih trenutaka borbe 5. korpusa za opstanak Bosne i Hercegovine.
