Ne može se srce pobjednika tako lako zaobići, a Kinđe Delibašić, Varajić i ostali, predvođeni s klupe čuvenim Bošom Tanjevićem, imali su i više od tog.
Košarkaški klub Bosna je 5. aprila 1979. godine, tačno prije 45 godina, postao je prvak Evrope.
“Studenti” su bili prvi klub iz bivše države koji se popeo na tron Evrope, te se tako upisali u historiju. Gledavši kroz prizmu današnjeg stanja košarke u našoj zemlji, ovakav uspjeh teško da ćemo ponoviti.
Ni tad to nije bilo realno, pa kada vidite samo protivnika Bosne u tom finalu, ne bi joj ni najzaluđeniji dali promil šanse.
Emerson iz Varezea je bio strah i trepet u toj deceniji. Igrali su deseto – ponavljam deseto – finale i očekivali su šestu titulu tog dana u Grenoblu.
Međutim, ne može se srce pobjednika tako lako zaobići, a Kinđe Delibašić, Varajić i ostali, predvođeni s klupe čuvenim Bošom Tanjevićem, imali su i više nego srce pobjednika.
Nije pomogao ni jedan od najboljih italijanskih košarkaša svih vremena – Dino Menegin.
Žarko Varajić, kao mitraljez, izrešetao je mrežicu sa 45 poena. Kinđe je dodao 30, a Ratko Radovanović deset, iako je bio bolestan i igrao je pod temperaturom.
Bosna je slavila u Grenoblu rezultatom 96:93.
Igrači su se sutra vratili, kao u najljepšoj priči, na Dan grada Sarajeva, a na aerodromu ih je dočekala masa navijača.
“Studenti” su nakon te proslave se uputili ka dvorani Skenderija, gdje se održavala svečana sjednica Gradske skupštine i tu je tri hiljade prisutnih pozdravilo prvake Evrope.
Možda danas nije bajna situacija i daleko su od tog sjaja, ali Košarkaškom klubu Bosna i gradu Sarajevu zauvijek ostaje ovaj trenutak da se pamti – kad je glavni grad BiH imao evropskog prvaka.
