Prije tačno 32 godine, 20. juna 1992. godine, Predsjedništvo Republike Bosne i Hercegovine na čelu sa Alijom Izetbegovićem proglasilo je ratno stanje, opću mobilizaciju i radnu obavezu za sve vojno i radno sposobne građane BiH.
Do ove odluke Predsjedništva došlo je nakon skoro tri mjeseca brutalne oružane agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu i masovnih zločina u Semberiji, Podrinju, Krajini, Hercegovini i drugim dijelovima zemlje, koje su činile snage pobunjenih bosanskih Srba zajedno sa nekoliko korpusa bivše JNA.
Slabo naoružani bosanski branioci pružali su otpor agresoru i zločincima koliko god su mogli i prije proglašenja ratnog stanja, ali se ovaj datum smatra važnom prekretnicom u odbrani države jer je nakon ovog dana došlo do omasovljenja odbrambenih jedinica i jačanja Armije RBiH.
Smatra se da je rat protiv Bosne zvanično počeo 6. aprila 1992. i da je trajao do 14. decembra 1995., nakon što je u Parizu ozvaničeno potpisivanje Dejtonskog mirovnog sporazuma od 21. novembra.
Međunarodni sud pravde je 21. februara 2007. godine zaključio da je ovaj rat imao mešunarodni karakter, odnosno da nije bio unutrašnji, građanski sukob.
Procjenjuje se da je tokom četiri godine rata ubijeno više od 100 hiljada ljudi, u najvećem broj bošnjačkih civila, a Međunarodni krivični sud je, pored mnogih drugih presuda bosanskim i srbijanskim Srbima za ratne zločine, donio presudu da je u Srebrenici u julu 1995. godine počinjen i zločin genocida.
